13 mar Dobre praktyki z Poznania. Część II
W drugiej części naszej fotorelacji z podróży do Poznania skupimy się na przystankach komunikacji miejskiej. Pokażemy kilka dobrych rozwiązań, które naszym zdaniem z powodzeniem można wdrożyć także w naszym mieście.
Korzystając z komunikacji miejskiej nieuniknione jest przesiadanie się. Szczególnie kłopotliwe są sytuacje, w których pieszy chce się przesiąść z autobusu na tramwaj (lub odwrotnie) i jest zmuszony do pokonania nawet kilkudziesięciu metrów, często przez skrzyżowanie z sygnalizacją świetlną. Przystanek autobusowo – tramwajowy w prosty sposób usuwa tę niedogodność.
Na jednym z przystanków, gdzie wielkość przestrzeni przystankowej nie pozwalała na zamontowanie pełnej wiaty z bocznymi ścianami, zdecydowano się na zamontowanie wiaty o standardowej szerokości zadaszenia, ale bez ścian bocznych. Naszym zdaniem to o wiele ciekawsze rozwiązanie niż płytkie wiaty stosowane w podobnych sytuacjach w Bydgoszczy.
[photo_gallery item_width=”2″]
[/photo_gallery]
Naszym zdaniem warto docenić węzeł przesiadkowy Rondo Śródka. Przez rondo przejeżdża 6 linii autobusowych, a tuż przy rondzie znajduje się duży dworzec autobusowy komunikacji miejskiej, z którego odjeżdża aż 19 linii autobusowych, rozmieszczonych na 6 peronach. Każdy z peronów jest zadaszony, można na nie przejść z poziomu jezdni, więc są w 100% przystosowane dla osób o ograniczonych możliwościach poruszania się. Na każdym z peronów znajduje się wyświetlacz pokazujący godziny i kierunki odjazdu autobusów. Przy peronie 1 znajduje się kiosk, bankomat, a także Punkt Obsługi Klientów ZTM, gdzie można m.in. kupić bilety okresowe.
Kolejny element, który zwrócił naszą uwagę to ciekawy sposób informowania pasażerów o tymczasowym wyłączeniu przystanku z eksploatacji.
Na koniec prezentujemy przystanek wiedeński. Rozwiązanie proste, ale jakże poprawia bezpieczeństwo i wygodę korzystania z transportu publicznego.
To przystanek, na którym pas ruchu między przystankiem a torowiskiem tramwajowym (będącym w jezdni) zostaje wyniesiony do poziomu chodnika.
• Umożliwia to wygodne wsiadanie oraz wysiadanie z tramwaju,
• przyczynia się on do wymuszenia zmniejszenia prędkości co zwiększa bezpieczeństwo osób idących do tramwaju,
• Jest to też rozwiązanie o tyle korzystne, że znacząco poprawiając warunki dla pasażerów komunikacji miejskiej. Radykalne zmniejsza ograniczenie przepustowości jakie by wynikło np. przy wydzieleniu torowiska czy zbudowanie antyzatoki miejscowo “zabierającej” jeden pas ruchu.
